در ظهر عاشورا، در اوج آن گرمای سوزان، در اوج تشنگی و خستگی، در خیمه گاهی در محاصره دشمنان بی شمار، یاران با وفای حضرت سیدالشهدا علیه السلام که درود خداوند بر آنان باد، بر ایشان اقتدا کردند و قدم از قدم برنداشتند، سخنی به زبان نیاوردند، فکری از سر نگذراندند مگر به امر امام زمانشان، حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام.
بر ما نیز شایسته و واجب است که مانند آن شهدای بزرگوار بر امام حسین علیه السلام و فرزند بزرگوار ایشان، امام زمانمان، حضرت حجت بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف اقتدا کنیم و فعلی را به سرانجام نرسانیم مگر به امر و دستور ایشان.
باشد تا به خواست و شاء خداوند متعال و لطف خود حضرت ولیعصر سلام الله علیه، ما نیز از شیعیان و نوکران آن آقای بزرگوار باشیم.
