به نام الله و با توسل به حضرت بقیة‌الله(عج). مجالس ذکر اهل بیت(ع) و پرداختن به قرآن و عترت پیامبر(ص) از مواردی است که همواره در خانواده‌ها بوده و هست. امروزه در مساجد، حسینیه‌ها و منازل این جلسات برقرار است.

این جلسات طبق احادیث و روایات از اهمیت بالایی برخوردار هستند. اهل بیت(ع) هم در روایات متعدد ما را به این جلسات و امور امر کرده‌اند چرا که موجب سعادت دنیا  و آخرت انسان‌ها می‌شود.

در این مطلب چند روایت و حدیث بدر مورد این مطلب خواهم آورد که خالی از لطف نیست. باشد این جلسات موجب نزدیکی ما به امام غریبمان و تعجیل در امر فرج ایشان گردد، الهی آمین.

روایات درباره‌ی جلسات ذکر اهل بیت(ع)

روایت اول

شرکت کردن و حضور در مجلس ذکر و دعا مستحب است هر چند که به آن اشتغال نورزد. شاهد بر این مطلب روایتی است که در بحار به نقل از عَوالی اللّئالی آمده که:

عدّه ای از مشایخ به طریق صحیحی از حضرت رضا علیه السلام روایت کرده اند که فرمود: هنگامی که اهل مجالس ذکر و علم به منزل‌هایشان باز می‌گردند، خدای عزّ و جل به فرشتگانش می‌فرماید: ثواب آنچه از کارهای اینان دیدید بنویسید، پس برای هر کدام ثواب عملش را می‌نویسند، و بعضی از افراد را که با آنها حاضر بوده اند رها می‌کنند.

پس خداوند عز و جل می‌فرماید: چرا فلانی را ننوشتید مگر با ایشان نبود و در جمعشان حضور نداشت؟ می‌گویند: پروردگارا او با آن‌ها شرکت نداشت و کلمه ای هم سخن نگفت.
خداوند جلیل جل جلاله می‌فرماید: مگر همنشین آن‌ها نبود؟ عرضه می‌دارند: چرا پروردگارا، پس می‌فرماید: او را با آن‌ها بنویسید، آنان قومی هستند که همنشینشان به سبب ایشان بدبخت نشود، پس او را با آنها می‌نویسند، و خداوند تعالی فرماید: برای او ثوابی مثل ثواب یکی از آنها بنگارید.

بحار الانوار، ۱ / ۲۰۲ و عوالی اللئالی، ۴ / ۶۸.

روایت دوم

در مجلّد اول بحار از پیغمبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم مروی است که فرمودند: اگر به بوستان‌های بهشت گذرتان افتاد در آن‌ها به گردش و تنعم بپردازید.
عرض کردند: یا رسول اللَّه، بوستان‌های بهشت چیست؟
فرمودند: حلقه‌های ذِکر؛ که خداوند را کاروان‌هایی از فرشتگان است که در پی حلقه‌های ذکر می‌گردند، پس هنگامی که به آنها برسند پیرامونشان را می‌گیرند.
بحار الانوار، ۱ / ۲۰۵.

روایت سوم

در اصول کافی به سند خود از حضرت ابی عبداللَّه صادق علیه السلام آمده که فرمودند: هیچ سه نفر به بالا از مؤمنین جمع نشوند مگر اینکه به مثل آن‌ها از فرشتگان حاضر گردند. پس اگر دعای خیر کنند، آمین گویند، و اگر از شرّی به خدا پناه ببرند، فرشتگان از خداوند می‌خواهند که آن شرّ را از آنان دور نماید و اگر حاجتی بخواهند، به درگاه الهی شفاعت کنند و قضای آن را تقاضا نمایند ….

کافی، ۲ / ۱۸۷.