در آیات متعددی از قرآن کریم سعادت و هدایت انسان در پیروی و اطاعت بی چون و چرا از امامان علیهم السلام تأویل گردیده است. با هم چند نمونه از این آیات رو ذکر می کنیم.
« فَمَنِ أتَّبَعَ هُدايَ فَلا یَضِلُّ و لا یَشْفٰی » – طه(20):124
«هر که از هدایت من پیروی کند، نه گمراه خواهد شد و نه شوم بخت»
فرمایشات امامان علیهم السلام در باب هدایت
- امام صادق علیه السلام درباره ی آیه ی فوق می فرمایند:
(( آیه مربوط به کسی است که به امامان علیهم السلام گرایش داشته باشد و از اوامر ایشان پیروی کند و از اطلاعتشان سر نپیچد )) – بحارالأنوار 147:24،ح 24، به نقل از مناقب
- امام محمد باقر علیه السلام به یکی از یارانشان فرموند:
منظور از آیه ی شریفه ی:
«وَالَّذینَ أهْتَدوْا زادَهُمْ هُدًی و آتاهُم تَقواهُم» – محمد صل الله علیه وآله وسلام (47):18
«خداوند بر هدایت آنان که(با دل و جان) پذیرای هدایت الاهی شدند، می افزاید و بدیشان پرهیزگاری عنایت می کند»
((این است که هر کس به دیدار ما بیاید و حرف و سخن ما را بشنود، خداوند او را هدایت می افزاید[یعنی درجات و مراتب هدایتی او را بالا می برد، چون کمالات دارای مراتب اند])) – بحار الأنوار 151:24، ح 37
- امام هشتم علی بن موسی الرضا علیه السلام در توضیح آیه ی:
« وَ مَنْ أضَلُّ مِمَّنِ أتَّبَعَ هَواهُ بِغَیرِ هُدًی مِنَ الله» قصص (28):51
«گمراه تر از کسی که بدون هدایتی از حق (بمان و) از خواست خود پیروی کند، کیست؟»
فرمودند: ((مراد کسی است که دین خود را از اندیشه ی خویش بگیرد؛ بی این که سراغ امامان برود)) -کنزالدقایق80:10
- امام پنجم حضرت باقرالعلوم علیه السلام در تبیین آیه ی:
«والَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُم سُبُلَنا» – عنکبوت(29):69
«و آنان که در راه ما به جان و مال و جهد و کوشش کردند محققا آن ها را به راه خویش هدایت می کنیم.»
فرمودند: ((این آیه درباره ی آل محمد علیهم السلام و پیروان ایشان است.)) – بحارالأنوار :143:24:،ح3
- امام صادق علیه السلام در توضیح و تفسیر آیه ی:
«اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُستَقیم» – حمد(1):6
فرمودند: ((صراط مستقیم راه امام است. به خدا قسم، ما اهل بیت، آن راه راستایم.)) – نورالثقلین21:1
یافتن راه سعادت
با دیدن این همه آیات نورانی قرآن کریم و تفسیر امامان علیهم السلام ما چه اندازه به کلمات و هدایت های آنان مراجعه می کنیم؟ آیا به سراغ آنان رفیتم و جوابی نگرفتیم؟ این امت قبل جمله ی امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام که فرمودند: « سَلوني قَبلَ أنْ تَفقِدوني» را چگونه پاسخ دادند؟ آیا اگر امام عصر این چنین ندایی را بدهند، آیا با همه ی وجود به آن آستان رو می کنیم؟
متاسفانه امام ما در طول زندگیشان بثر معطّله(چاه پر آب رها شده – اشاره به آیه ی 46 سوره ی حج، این برداشت بر اساس تفسیر اهل بیت علیهمالسلام است) بوده اند. هنگامی که امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام با عمران صابی مناضره کردند و گوشه هایی از اقیانوس علوم الاهی خویش را گسترانیدند، با فرارسیدن نیم روز، علی رغم آن همه نشانه های روشن هدایت، تمام جمعیت پشت سر پیش نماز عباسی به نماز ایستادند و حجت خدا را در نماز وانهادند!
شناخت امام زمان خود
آری، مردم در زمان های مختلف به سمت امام زمان خویش نرفتند یا زمانی رفتند که دیر شده بود! امروز ما هم عصر فرزند امام حسن عسکری علیه السلام هستیم، مبادا کار از کار بگذرد، روزیمان تمام شود و فرشته مرگ را بالای سر خود ببینیم درحالی که امام زمان خود را نشناختهایم. بنابر حدیث پیامبر حضرت محمد صل الله علیه و آله و سلم که فرمودند: « مَنْ ماتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیة»، هر کس بمیرذ و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلی مرده است. اسناد این حدیث در کتب اهل سنت عبارتند از:
- مسند احمد بن حنبل
- مسند ابوداود سلیمان بن داود طیالسی
- مسند الشامیین ابوالقاسم طبرانی
منابع کتب شیعی حدیث پیامبر صل الله علیه و آله و سلم:
- کافی، کلینی
- کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق
- کفایة الأثر فی النص علی الأئمة الإثنی عشر، خزاز رازی
امام زمان ما، حضرت حجت بن الحسن عسکری علیه السلام
حضرت حجت بن الحسن العسکری عج الله تعالی فرجه الشریف به اشکال گوناگون دست های ما را گرفته و ما را راهنمایی کرده است. همان گونه که در نامه ی حضرت حجت بن الحسن علیه السلام به شیخ مفید دیدیم، حضرت فرمودند اعمال صالح شما را به ما نزدیک می کند و محرمات شما را از ما دور می کند. کافی است به فرمایشات امامان علیهم السلام گوش دهیم و به فرمایشات امامان علیهم اسلام عمل کنیم.
نامه های آن حضرت، نمازها و دستورالعمل هایی که از ایشان برای امور مختلف توصیه شده است، دعاهای صادره از آستان امام عصر علیه السلام، حکایات زیادی که آن ها مملو از دستگیری های علمی و مالی و اعتقادی آن وجود مقدس است، همه و همه نشان از حقیقتی دارد که:
هر چند امام زمان علیه السلام از دیدگان غایب است، همچون خورشید پشت ابر نورافشانی می کند و مردمان ار فیض وجود او بهره می برند؛ بلکه گاهگاه نیز در لحظاتی روزنه هایی باز و تابشی از آن خورشید پشت ابر به ما زمینیان تابانده می شود. هر کس خود را در معرض تابش این نور قرار دهد، نور می گیرد و الّا نه.
پس آیا ما که در این دوراتن حیرت غیبت واقع شدهایم، نباید هر لحظه برای یافتن راه، خود را نیازمند آن باب هدایت الاهی بدانیم؟
طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق؛ لیک چو درد در تو نبیند، که را دوا بکند؟