بی‌شک، یکی از مهم‌ترین محبت‌‌های الهی که به ما داده شده‌است، حضور امام هشتم، حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام است. تمامی فرستادگان الهی با همه‌ی درد‌ها، رنج‌ها و سختی‌های دعوت به دین الهی ماندند تا ما به راه اصلی خود که بدلیل تعدد گناهان و فراموشی نعمت الهی نسیان شده‌است را یادآور شوند.
همانطور که در خطبه‌ی ۱ از نهج البلاغه داریم:
فَبَعَثَ فِيهِمْ رُسُلَهُ وَ وَاتَرَ إِلَيْهِمْ أَنْبِيَاءَهُ لِيَسْتَأْدُوهُمْ مِيثَاقَ فِطْرَتِهِ وَ يُذَكِّرُوهُمْ مَنْسِيَّ نِعْمَتِهِ ……
همه‌ی ما در فطرتمان به خدا شناخت داریم ولی با اعمال گناهان و غرق شدن در زندگی دنیوی، تمامی نعمت‌ها و فطرت خود را همچون پرده‌ای بر روی آن پوشانده و فراموش کرده‌ایم که وظیفه‌ی ما چیست!! باید به کجا برویم؟ چه بکنیم؟ آن‌ها آمدند تا میثاقی که در فطرتمان است را متذکر شوند. آن‌ها آمدن تا با تمامی شختی‌ها ما را نجات دهند. آن‌ها آمدند تا نعمت‌های منسی(فراموش شده) را ذکر کنند و یادآوری کنند.
شناخت‌نامه‌ی سطحی از امام رضا علیه‌السلام
حضرت امام رضا فرزند گرامی امام کاظم(موسی‌بن‌جعفر) و پدر گرامی امام جواد(محمد‌بن‌علی) علیهم‌السلام می‌باشند. ایشان در ۱۱ ذیقعده سال ۱۴۸ هجری قمری در مدینه متولد شدند. ایشان بعد از ۱۷ سال که در مدینه بودند، با حیله و مکر مامون عباسی(ل.ع) به سمت خراسان رهسوار شدند، البته باید بگوییم بزور برده شدند.
صدوق از مخول سجستانی نقل می‌کند:« حضرت بعد از زیارت چندین باره‌ی آرامگاه رسول خدا(ص) با صدای بلند گریستند. من به امام نزدیک شده، سلام کردم و علت این امر را جویا شدم. امام در جواب فرمودند: من از جوار جدم می‌روم و در غربت از دنیا خواهم رفت…»
شاید برای شما جالب باشد که امام رضا(ع) از مدینه به سمت خراسان از چه شهرهایی گذر کردند و مردم کدام شهر‌ها افتخار حضور و دیدار امام زمان خویش را داشتند! مسیر هجرت امام رضا(ع) این چنین است: مدینه، مکه، نباج، بصره، اهواز، اربق(اربک) ارجان( بهبهان)، ابرکوه(ابرقوه)، ده شیر(فراشاه)، یزد، قدمگاه خرانق(مشهدک)، رباط پشت، بادام نیشابور، قدمگاه نیشابور، ده سرخ، طوس، سرخس و مرو.
در جریان هجرت امام رضا(ع) سه اتفاق و مسئله بوجود آمد:
- بیماری ایشان در اهواز
- استقبال مردم نیشابور و بیان حدیث سلسلة الذهب
- زندانی شدن در سرخس
حدیث سلسة‌الذهب
تمامی کلام‌ها و احادیث اهل بیت همچون نوری است که برای هدایت ما غوغا می‌کند. تمامی این‌ها احتیاج به معرفت و تلاش انسان برای خدمتگزاری به امام زمان خویش است. اگر ما برای امام زمان امروزمان حضرت حجت‌بن‌الحسن(ع) خدمتگزاری نکنیم با کوفیان و دیگر مردمانی که پشت امامان را خالی کردند نداریم! یا همچون توابین که امام حسین خویش را ترک کردند و پشیمون شدند! بعداز پشیمونی باز امام زمان دیگر خود که حضرت علی بن حسین(امام سجاد) علیه‌السلام بودند را نیز فراموش کردند و خود را به کشتن دادند! نه شهادت!
اما حدیث سلسلة‌الذهب را باید همه حفظ باشیم از شناسنامه‌های تشیع می‌باشد که مستند و متواتر و… است.
اللَّه جَلَّ جَلَالُهُ یقُولُ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی قَالَ فَلَمَّا مَرَّتِ الرَّاحِلَةُ نَادَانَا بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا
…خداوند جل جلاله می‌فرماید: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» دژ من است، پس هرکس که در دژ من درآید از عذابم در امان است. چون مرکب به راه افتاد [امام رضا](ع) گفت: [البته] با شرایطش و من جزو شرایط آنم.شیخ صدوق، التوحید، ۱۳۸۹ق، ص۲۵
خداوندا ما را در زمره‌ی خادمین آستان حضرت حجت‌بن‌الحسن‌العسکری قرار ده.