امام محمد باقر(ع) فرزند امام سجاد(علی بن حسین) و امام پنجم می‌باشند. ایشان درباره‌ی یاران حضرت حجت بن الحسن(عج) به ابوخالد کابلی فرمودند:
« من به گروهی می نگرم که در آستانه ظهور از طرف مشرق زمین به پا می خیزند آنان برای رسیدن به حق و ایجاد حکومت الهی تلاش می کنند، به طوری که کسی نمی تواند جلو آنان را بگیرد. این حق جویان وقتی که حکومت را به دست گرفتند، آن را به غیر از ولی امر مسلمین به کس دیگری نمی سپارند. کشته های ایشان از شهیدان راه حق محسوب می شوند. »
سپس امام محمدباقر علیه السلام می‌فرمایند:
«اگر من آن روزگاران را درک کنم، جانم را برای فداکاری در رکاب حضرت صاحب الامر(ع) تقدیم می کنم.»
امام باقر علیه السلام درباره‌ی استواری و محکم بودن در مسیر(صراط‌المستقیم) یارهای حضرت حجت‌بن الحسن به آیه‌ی ۵ سوره‌ی اسراء استناد کردند:
«فاذا جاء وعد اولیهما بعثنا علیکم عباداً لنا اولی بأسٍ شدیدٍ فجاسوا خلال الدّیار و کان وعداً مفعولاً
ترجمه: پس چون وقت انتقام اول فرا رسد بندگان جنگجو و نیرومند خود را بر ضدّ شما بر می انگیزیم، به گونه ای که درون خانه های شما را جست و جو کنند و مجرمان را دستگیر نمایند و این وعده یک امر قطعی است.»
امام باقر(ع) درباره‌ی آخرین یاران وفادار می‌گویند: سپس آن بزرگوار فرمود:
«این بندگان پیکارجو و نیرومند که به طرفداری از حق به پای خیزند، همان آخرین حجت خدا و یاران وفادار او هستند.»(1)
منبع(1): تفسیر عیاشی، ابونصر محمد بن مسعود سرقندی، ج 2، ص 281.
انشاءالله توفیق نوکری و خدمتگزاری به درگاه حضرت حجت بن الحسن العسکری علیهماالسلام را داشته باشیم و برای ایشان لبخند رضایت نقش ببندیم!