چندی پیش بود که جشن بزرگ نیمه‌ی شعبان سال ۱۴۰۲ گذشت. در این عید بزرگ که ولادت حضرت حجت‌بن‌الحسن عجل الله تعالی فرجه‌الشریف است، حسینیه‌ی فاطمة‌الزهرا علیهاالسلام شعاری انتخاب کرد. این شعار برگرفته از حدیثی است که از جانب حضرت ولی‌عصر(عج) به ما رسیده‌است.

«پیدای پنهان»

پیدای پنهان، همان خورشید پشت ابر

اما حدیثی که در بحارالانوار نیز ذکر شده‌ این است:

قال الإمامُ المهديُّ عليه السلام: «أمّا وَجـهُ الانْتِفاعِ بي في غَيبَتي فكالانْتِفاعِ بالشَّمسِ إذا غَيَّبها عَنِ الأبصارِ السَّحابُ ، و إنّي لَأمانٌ لأهلِ الأرضِ كما أنّ النُّجومَ أمانٌ لأهلِ السَّماءِ».
امام مهدى عليه السلام :چگونگى بهره مند شدن از من در روزگار غيبتم همچون بهره مند شدن از خورشيد است، آنگاه كه در پس ابر از ديدگان پنهان مى شود. من مايه امان زمينيانم همچنان كه ستارگانْ مايه امان آسمانيان هستند.

[بحار الأنوار : 52 / 92 / 7]

حضرت حج‌بن الحسن(عج) هستند، بین ما حضور دارند، ولی ظهور ندارند! ایشان ناظر بر اعمال ما و احوال ما هستند. طبق نامه‌ای(توقیعی) که ایشان به جناب شیخ مفید(رحمت‌الله علیه) دادند، گناهان ما، ظهور را به تاخیر و اعمال خیر ما ظهور ایشان را نزدیک می‌کند.

جهت خواندن نامه‌ی شریف حضرت به شیخ مفید می‌توانید پست‌های قبلی ما رو مشاهده کنید.